الاحســـــاس نعمـــــه

ممممممممم لا اعرف من اين ابدأ

ولكنها عده مواقف علقت بداخل ذهنى وفى وجدانى

الاول:شئ مؤسف ان تؤدى عملك وان تشعر انك مقهور بداخله لمجرد انك تشعر بالتعب لا تستطيع ان تأخذ قسطا وافرا من الراحه الكافيه لبدنك وذهنك لانك استنفذت رصيد اجازاتك المهنيه .فكل يوم تصحو على انك تفعل نفس الشئ..... شئ ممل وانك تحتاج للراحه بالفعل ولكنك تذهب رغما عنك شئ مؤسف وليس بالضرورة ان يكون بداخلك تعب عضوى قد يكون نفسى او داخلى تحتاج ان تستريح قليللا وفى هدوء على سريرك لا يزعجك صوت منبه فى الصباح تصحو متثاقلا عليه لتغلقه ليعود من جديد بعد دقائق قليله تضطر آسفا وقتها ان تزيح الغطاء وتقوم لترى الشئ الذى تفعله لكى تستعد للذهاب الى عملك

ولكنى بالفعل كدت انهار احتاج اجازة بالفعل العمل يزداد ضغط عمل متزايد ممل وماذا بعد الى ان فوجئت اننى ذاهبه الى تدريب

ياااااااااااااااااااااااه

يا لها من فرصه ذهبيه استريح فيها من جو العمل والتقى باناس جديدة والتقى بخبرات جديدة يا اهلا بها والمشوار هاهههههههههههههههههههههههههههههههههههه قالوا لى فى البدايه انه فى المهندسين قلت فى سرى يوووووووووووووووه منطقة سيئه المواصلات فيها للغايه ومزدحمه ولكن استرجعوا كلامهم وقالوا لى يبدأ انهم استمعوا اليكى ستذهبى الى مكانك كل مرة فى مدينه نصر

هييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييه

الحمد لله شعرت بالغبطه لمجرد انه مكانى المألوف المعتاده عليه كل مرة واشعر فيه بالراحه

فى اول يوم فى الذهاب لم اشعر بمعاناه والحمد لله كان يوم اجازة ولكن فى العوده شعرنا بالمأساه لا توجد مواصلات المواصلات العادية كلها مزدحمه على آآآآآآآآآآآآآخرها مأساه بحق الكلمه

لم نجد مخرج انا وزملائى الا ان نستلقى تاكسى الى رمسيس

فى ثانى يوم وهكذا دواليك

مأساه بكل معنى الكلمه المواصلات مزدحمه جدا شئ غير آدمى ان يتزاحموا البشر على المينى باص او الاتوبيس ويكونوا هكذا فى الهواء مضحين بانفسهم واعمارهم والمضحك ان كان هناك شيخ كبير بعكاز يريد ان يركب وكيف واين لا اعرف منتهى السخريه ومنتهى الامتهان للانسان والبشر

لم اجد الا ان استلقى تاكسى وكانت الطامه الكبرى

ازدحام غير عادى

الشئ الوحيد الذى شعرت بفرحه بداخلى هو عند مرورى فوق كوبرى رايت عمارة من الطرازات القديمه فد تكون يونانيه ربما ولكن وجدت شئ جمالى مهووووووووووول بالنسبه لى اطمح اليه عن نفسى

رسم على الفرانده الخارجية فى اعلى السقف على الجانبين لطفل بجناحين يااااااااااااالله كانه يشبه الملاك تحوفة وقمه الجمال كطراز معمارى وفنى

لذلك فاحساسك بالجمال فى حد ذاته نعمه

الثانى: اسرعت فى خطايا فمع ازدحام الشوارع والطرق وعبثا اذا حاول السائق ان يهرب من ازدحام الشوارع الريئسه فلا محاله اذا فكرنا ان نستلقى شوارع جانبيه لا محاله المهم قاربت على مكانى تدريبى لاجد شخص كبير اب يمسك بيد ابنه الصغير كان يؤدى خدمه فى مؤسسه ما والطفل الصغير قد يكون عمره 3 سنوات تقريبا يمسك عمله فى يديه ويعطيها للعسكرى الماثل امام الباب

يالله

تبطأت فى خطايا للاحظ الطفل الصغير وجدته سعيد ويرقص مرحا وتعلو وجهه ابتسامه غائرة ضحكت وابتسمت بداخلى ما اجمل ان نغرز فى ابنائنا الحب والحنان والتعاون مع الاخرين

لذلك فاحساسك بالغير فهو نعمه

فى كل يوم استلقى فيه مترو الانفاق كالمعتاد ازدحام فى عربه السيدات لا بئس اعتدت هذا الزحام وهوا فى ازدحامه اهون الف مرة من زحام العربات المختلطه

المهم انظر امامى اجد طالبات الجامعات ويالهم من طالبات

اضحك بداخلى اشعر اننى لم اكن بنت او فتاه عادية او زمننا انتهى

الموقف الاول:فتاتان يتحدثون فى امر ما وبالطبع بصوت عالى مسموع سوف تأتى المحطه المرجوه الا نستعد ولكن لا محاله التحدث و"الرغى على ودنه" كما يقال يا فتاتى هل سوف تنزلى المحطه القادمه

ترد نعم وتستكمل الحديث والحوار وكان لم يكن

الا تنظرى امامك السيدات وهل هم واقفين متسمرين "نازلين ولا لأ الله اعلم" اسال الفتاه مرة اخرى "آسفه طبعا قطعت عليهم الحوار الميمون اللى مش قادرين يستنوا لحد ما ينزلوا ويكملوه"

المهم يستقظوا سهوا ويأتوا على انفسهم ويسالوا الماثلين امامهم

منتهى السخريه والهراء وللاسف يتكرر نفس الموقف مع فتيات كثيرات

"احساس غريب ان اللى قدامك تنح"

لذلك فاحساسك ان لا تكون مثقل على غيرك فهو نعمه

الثالث: انتظر زوجى بكل شغف وحب ولهفه وحنين وكل شئ لكى القاه هنا على شاشه لا تستطيع ان تنقل بكل ما بداخلك من مشاعر واحاسيس ولكنها تؤدى دورا ليس بالبسيط اجد زوجى انه لايستطيع الدخول هنا على النت لأنه متعب

يالله كدت اكسر الموبايل اريد ان اذهب اليه فى بلاده الان

اشعر بالذنب تجاهه

اريد ان ارعاه بنفسى

اشياء كثيره تدور بداخلى احاول ان اتصل به لا يرد

اننى اعرفه انه متعب حقا لا يستطيع ان يرد على لا يريد ان يسمعنى صوته وهوا متعب

عذاااااااااااااااااااااااااااااااب

شعرت باكتئاب فظيع

اكثر مما اشعر به بداخل نفسى

لا استطيع تناول طعام ولا اريد ان اتحدث مع احد اشعر بملل ورتابه

كدت ابكى اريد ان ابكى

وجدت افضل شئ الذهاب للنوم

و فى اليوم الثانى طمأننى عليه حمدا لله على كل شئ

شعرت انه افضل عما سبق وان لم يكن مازل ليس على ما يرام كما يجب

لذلك فاحساسك بجزء منك بعيد عنك فهو نعمه

اللهم اعطنا نعمه الاحساس بك يا الله وبعظمتك وابداعك وعظيم سلطانك

واعطنا ان نشعر بمخلوقاتك بعضنا البعض

حتى نتكامل ونتعايش

وحتى نكون محبين فيك يا الله

ابداااا............. لم يغب

هى:يقولون عنك انك غائب فى بلاد بعيييييده

هو: واتصدقينهم يا عمرى

هى: مممممم لا اعرف ولكنك بالفعل عنا غائب

هو: الا ترينى انا هنا

هى: حقا... اين؟؟؟؟؟

هنا انظرى ستجدينى اجلس بين راحه كفيك

هى : ها

هو: نعم انظرى جيدا ستجديننى اجلس بين راحه كفيك ادون صفحات حبى عليها اتغلغل بداخل جسدك اجرى فى نهر دمك حتى اصل الى قلبك العطوف اجلس القرفصاء فيه اروى ظمأى فيه ثم اخرج منه واجرى فى نهر دمائك مرة اخرى حتى اصل الى يدك الاخرى واخرج منها لاجلس بين راحه يديك مرة اخرى.

هى: ياااااااااه بالفعل اشعر انك بداخلى تتوغل فى ولكن....مم

هو :امازلتى تقولين لكن؟؟

!

هى :لا انك بالفعل داخل قلبى اشعر بنبضاتك والامك وفرحك وشجونك

هو: نعم لأننى داخل جسدك وانتى ايضا داخل جسدى كلانا تتداخل خيوط نسيجنا فى داخل اجسامنا

هى: محقا انت يا حبيبى دعنى وهراء الناس من حولنا

هو: نعم انا هنا انظرى الى لا استطيع ان اتركك فانا بجانبك والبلاد البعيدة مهما كانت فا هنا بجانبك

هى: نعم يا حبيبى

هو: رفقا اتركينى كى استكمل ما كنت اكتبه على راحه يديك

هى: امازلت تكتب!!!!

هو: نعم ولا انتهى منه ابدا فحبنا يجرى فى دمائنا لا ينتهى سريانه ولا تدفقه

هى :كما تشاء يا حبيبى سانظر اليك كى امتع نظرى واغلق جفونى لكى احفظك بين عيونى

هو: بورك لى فيكى يا رفيقه العمر

اغلقت جفونها وهى تطرح راحه كفيها جنبا الى جنب كى تحافظ على حبيبها وظلت تهدهده وتطرق عليه كانها تطبطب عليه وظلت تحدثه .......نعم انى اراك..... نعم انى اسمعك.......

نعم انى احبك

انـتهـــــت

avatar 2010

هل شعرت يوما انك داخل اله الزمن التى تشبه تلك التى كانت فى افاتارا

نعم انا عشت داخلها

عشت تلك التجربه

كنت امكث داخلها لا اريد الخروج منها

التقى فيها بمن احب امكث بجانبه

نمزح سويا نتكلم سويا نتشارك همومنا

انظر اليه لكى انسى تعبى ومشقة جسدى

كنت انظر للدنيا والعالم بمنظور مختلف فمعى من احب فمما اخاف

انطلق بحريه

اضحك ........امرح............افكر قليلا

الى ان جاء اليوم الذى انتهت فيه مده الاله الزمنيه

خرجت منها وانا فى انزعاج

توتر.....خوف.....هلع

هلا هو حبيبى يذهب عنى بعيدا

اودعه وانا ارفض من داخلى ابتعاده

انفاسى تباعدت رويدا رويدا ارفض الحياة

الى ان جاءوا باوكسجين يداوى مثل تلك الحالات

فرجعت الى سابق عهدى ....اصارع الحياة وحدى

العن فى سرى ظروف الحياة الصعبه

لكنى عندى امل انى ادخل فى اله الزمن والحب من جديد لكى استطيع ممارسه الحياة مرة اخرى

................................................................

انتظرك وكلى لهفه وامل وحب

انا مين

يا ترى انا مين او انا فين
محتاجه مساعدة
حاسه انى مستغربه نفسى ومستغربه الناس اللى حواليا
مودى سئ اوى مش عايزة احكى ولا اتكلم عايزة افضل ساكته ومكتومه بجوايا
حاسه انى مجروحه من اعز شخص ليا

انا هتابع الاحداث من بعيد

وهشوف النتيجه ايه فى الاخر

اول مرة احس بنفسى انى ضعيفه

انا محتاجه ابعد بعيد عن الناس شوية

عشان محتاجه للراحه يا ريت تدعولى

انى استريح واريح الناس اللى حواليا

متعرفش ليه

يارب قوينى على نفسى

نفسى اتكلم وافضفض بس عارفه انى لو اتكلمت ممكن حد قريب منى هيزعل من كلامى بس احساس غصب عنى ساعات بحس ان الظروف ضدى او احساس الفرحه لا يدوم معايا بيدوب بسرعه بحمد ربنا وبقول الحمد لله بس مش عارفه حاسه ان حياتى ترتيبها غلط حياة كدة مش مستقرة مش عارفه هوا انا يا ترى اللى عملت فى نفسى كدة ولا هوا ربنا مكتوب عليا كدة عادى يعنى لا اعترض على حكمه بس الانسان بشر

ساعات بحس وبسال نفسى يا ترى اشمعنى انا اللى كدة بس بستغفر ربنا واقول ياااااااااااه احسن من غيرنا بكتييييييييييييييير فيه غيرنا ظروفهم اصعب

كنت طول عمرى بحلم بحياة هادية بعيدة عن المشاكل ليها جو معين اكون مميزة فى شكل بيتى فى حياتى مش بحب الملل عشان بزهق بسرعه بحب التجديد نوعا ما بس مش فى كل الحاجات ودايما كنت بتخيل الراجل اللى ارتبط بيه مش اى حد والحمد لله

بس دايما لازم كل حاجة تبقى ملخبطه ومهما ترتب نفسك على حاجة تلاقى حاجات تانية خالص ممكن تبقى مش عايزها بس مجبر عليها لأنها الظروف كدة

ممكن ميكونش حد فاهم حاجة مش مهم

انا عايزة اتكلم اخرج اللى جوايا لأن ساعات بحس انى كبرت اووووووووووى ومهمومه اوى من جوايا بفكر كتير مش بعرف انام كويس بليل مش باكل بنفس ولا كويس زى الاول حاسه انى فى حاله هذيان

بحلم بحاجات كتييييييييييير اوووووووووووى احققها بس بقول يا ترى هشوفها تتحق يا ترى

بقول لنفسى الله اعلم او يمكن مكتوب عليا حاجة معينه اشوفها وبس

دايما كنت بقول لاصحابى فيه شخص مكتوب عليه ومكتوب علينا كلنا اننا لازم نتحمل اقدارنا فى صمت

ونقول الحمد لله

ساعات لما تلاقى كل الناس مركزة وياك او شايفاك حاجة واو

وانت من جواك ولا شايف كدة ولا يحزنون

بس مجرد بتحب الناس بحب فى ربنا

تتمنى الخير للناس كلها متبقاش لوحدك مبسوط لأ تبقى كل الناس مبسوطه

ساعات اصحابى بيقولولى معادله صعبه

بس مش بعيدة على ربنا

المهم

انى بدأت اخاف

اخاف من نفسى واحيانا بدأت اخاف من الناس

مش عارفه انا بخرف بس المجمل انى مش عاجبنى نفسى

وبقول يا رب ساعدنى انى اساعد نفسى وقوينى عليها

هذه.........وهذه

مازال

يساورنى الخجل كلما تطلعت الى بنظراتك

بابتسامتك

اشعر وكانها ابتسامه ملائكيه لا استطيع ان انظر اليها طويلا

تريد ان تلامسنى

لامسنى فملامستك فيها شفاء للجسد

الان استعيد ذاكرتى

الا تستعيدها معى

تذكر يوم زفافنا فى اول يوم نلتقى فيه سويا

قبل ان تلتقى اجسادنا تلاقت قلوبنا

تلاقت شفاهنا

وحينما اردت ان تهم بى

قلت لك انتظر قليللا

الا تريد ان اساعدك فى اختيار ما ترتديه الان فى اول يوم لنا نلتقى فيه

وكان لى ما اشاء

تركتنى بعيدا نوعا ما مندهشا تصبو الى بلهفه طفل برئ تنتظر ما سافعله

كنت تتطلع الى تراقبنى فى صمت

والرغبه تعلو بداخلك

فى حين قمت انا باستخراج سترتك

ووضعت بطياتها وردتين

واحدة "بيضاء" والاخرى" حمراء

وتطلعت اليك لارى ابتسامه تعلو شفتيك

واتجهت الى لتقبلنى

قلت لك الا تريد ان تعرف لماذا قلت لك انتظر

واؤمت براسك لتعرف

قلت لك الورده البيضاء دلاله على صفاء حياتنا والبدايه التى نصبو اليها

والورده الحمراء دلاله على ان عنفوان حياتنا وملؤها بالحراره والقوة والحب

ياالله كلما تذكرت رد فعلك وقتها تسرى فى جسدى قشعريره

اختلطت المشاعر كلها فى آن واحد لتظهر على وجهك البرئ

واخذتنى بين احضانك بقوة لترفعنى الى اعلى واخذت تضحك بصوت عالى

وشعرت كاننى الف العالم كله باسره الان

لأنك قلت باعلى صوتك

احبك يا حبيبتى الى الابد

شكرا سياده الوزير

النهارده عيد ميلادى

السلام عليكم يا اهل النت والتكنولوجيا

عايزة اقول حاجات كتييييييييييييييييييييييييييرة اوى بقى النهارده

النهارده عيد ميلادددددددددددى

بقى عندى 25 سنه ياااااااااااااااااااااااااااااه مش عارفه اوصف الاحساس اد ايه كل ما حد من اخواتى ما يسالنى ارد وانا فرحانه اووووووووووى بقى عندك كام سنه يا كتكوته اقول بقى عندى 25 سنه احساس كطفله صغيرة فرحانه انها بتكبر وان الناس حواليها

بجد كان يوم جميييييييييييل اووووووووووى امبارح بجد وفرحانه اكتر باخواتى فى ربنا كلهم كل الناس مش عايزة اذكر اسامى عشان منساش حد

بس زمايلى اللى معايا فى الشغل بقولهم بجد مش عارفه اقولكم ايه غير ان ربنا يخليكو ليا وميحرمنيش منكو ابداااااااااااا

انا حاسه انى فى وسطكو ليا كيان وقيمه بيكو انتو وبجد شكرا لكل حاجة حلوة عملتوها عشانى

سمر ومعالى ورويدا وعلى راسهم طبعا الحاجة يسريه واستاذ ياسر

اما بقى بالنسبه للناس التانية مهما طال الزمن بينا ربنا يديم علينا الحب والود والاخوة فى ربنا لازم كل مرة كدة تلتزموا فى ذات التوقيت بليل وتتحفونى بالرسايل الجامدة بتاعتكو وكل سنه واحنا دايما اصحاب واخوات

اما بقى طبعا على راس المائدة كلها بابا وماما واخواتى الاعزاء بقولهم ربنا يخليكو ليا يا رب فرحانه بيكو زى ما انتو فرحانين بيا

وحاجة مخصوصه بقى على جنب لخطيبى العزيز

بقوله ربنا يخليك ليا يا رب وميفرقناش عن بعضنا ابدا ومعلش بقى نمت اثناء الماتش وقعدت تتصل بليل وانا كنت نايمه اوت منى معلش بقى بس تتعوض النهارده ولا ايه يا حبيبى الجميل

بحبك فى ربنا وبحب كل الناس فى ربنا

احبببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببكم جمعيا مهما طال بى العمر

بالالوان الطبيعيه

سلامو عليكم

وحشتوووووووووووووووووووووووووووووووونى جداااااااااااااااااااااااا

وواحشنى جو المدونه جدااااااااااااااااااااااااا

المهم

فيه موضوعات كتيييييييييييييره عايزة اتكلم فيها وياكم بس هبدأ باللى بد وقفت قدامه كتيير اوووووووى حاجة بجد فعلا تستحق

كنا من فترة مش قريبه قررنا نخرج بعد يوم عمل شاق ومتعب نجدد بيه الحياة بس معرفناش نروح فين صديقتنا اقترحت اننا نروح بالالون الطبيعيه مفهمتش فى الاول ايه ده لأنى مش متابعه لا جرايد ولا تليفزيون لضيق الوقت وبعدين عرفت بعد كدة انه فيلم طب ممين ابطاله محدش عارف مجموعه من الشباب حسيت انه موضوع مبهم ولقينا انه معروض فى سينمات بعيده عن المكان اللى احنا فيه وسبحان الله رحنا مكان بالصدفه لقينا اعلان الفيلم موجود فى المول اللى رحناه وسالنا عليه لقينا ان لسه الوقت قدامنا المهم الاعلان نفسه شدنى اوى مجموعه شباب وداهنين بقهم بالاحمر

المهم بدأنا الفيلم مش عارفه كنت طول الوقت بفكر هوا يقصد ايه باسم الفيلم وبعدين لما الفيلم ابتدا الموسيقى بتاعته حسيت انه عايز يقولنا يا ريت كل حاجة تكون بتلقائيه وكانت هيا دية فعلا الرساله بس باكثر وتعمق

الاول مجموعه الشباب ابدعوا وفعلا بجد حسيت انهم مش بيمثلوا يمكن عشان حسين انه بيأدوا دور وقضيه بيعشيوها وبنعيشها دلوقت

الفيلم بيحكى عن شاب فى الثانويه العامه وبيجتهد وبيذاكر عشان نفسه يكون فنان هوا شايف نفسه كدة ووالدته نفسها يطلع دكتور زيها زى باقى اولياء الامور فى مجتمعنا المهم الولد نفذ رغبته ودخل الكليه

طبعا كان فيه شوية من كوميديا ساخرة باداء الفنانه انتصار فى اداء الام وانها حتى رافضه ان ابنها يكون فنان عشان الفن حرام وطبعا الاحباء الجيران وشوشوا فى ودنها بحبه كلام لطمت على الخدين بس الولد صمم على رغبته وراح الكليه

جو غريب وناس اغرب جميل ان الانسان يكون فنان لأننا بفطرتنا ربنا خالق فينا ناحيه جماليه عشان نقدر نعيش فى ملك ربنا ونتامل فى ابداع ربنا المحيط بينا بس الناحيه الفنيه دية بتختلف من شخص للتانى وفيه شخص بيكبتها وفيه شخص بيطلقها للعنان

المهم ان الولد اصطدم لأن لقى الدكاتره بيدرسوا الفن على اساس العرى ازاى ارسم شخص عريان وعشان ننجح لازم نتعرى فا طبعا كل واحد قلع ورسم اللى قدامه

طبعا شئ يدعو للرثاء الفن شئ جمالى وهبه من عند ربنا ازاى احوله لجريمه بشعه يعنى هوا كل العرى يبقى فن اكيد لأ

والولد زيه زى شباب جيله متخبط حس بالذنب وكل شوية بيكلم ربنا مش عارف ايه الصح من الغلط ينفذ رغبه امه ولا هوايته اللى جواه وحاول من تانى وساب الكليه حول لكليه عمليه زى والدته ما عايزه حاول فعلا بجد بس مش قادر بيلاقى نفسه وهوا بينه وبين نفسه فى لحظات وحدانيه بيرسم حاجة لا اراديه

ورجع تانى للكليه مقدرش يقاوم بس على شرط انه مش هيعمل حاجة غلط طب ازاى والدكتور مشترط انهم لازم يرسموا حد عريان وتبدأ لحظات التخبط فى الشباب سن حرج اووووووووووى بجد

الولد كان ليه احساس فنان بجد ونفسه ينفذ حاجة بجد بس اللى حواليه مش مساعدينه وزميلته اللى بيحبها اهلها اول ما شافوا الاسكتش بتاعها كانوا هيمنوعوها من المرواح للكليه او انها تحول اى قسم تانى خالص بعيد عن الحاجت دية

اصعب شئ ان الانسان يكون فى صراع نفسى بين داخله والواقع اللى بيعيش فيه

فى مرة قرروا انهم يذهبوا فى رحله فى المركب الولد شاف نافوره فى وسط النيل حب انه يقف عليها ويوصلها ويتامل الكون من حواليه ووصل ليها فعلا بس كان الشئ المؤسف انه زمايله سابوه ومشيوا

الموقف ده خلانى افكر انه زيه بالظبط اللى احنا بنعيشه لما الواحد بيكون شايف او حاسس بحاجة ممكن اللى حواليه حاسين انه شئ غريب او مش عادى بيعتبروك مجنون او احمق فا بالتالى بيسبوك ويمشوا ولا الزمن بيلف لفته بتلاقيهم وياك شئ غريب فعلا بس دية سنه الحياة المهم نرجع لموضوعنا

الولد استمر على مبادئه وفى حبه لزميلته بس طبعا كتر المعاصى والمجون ممكن بيحول الانسان من 0 الى 360 درجه مرة واحدة انقلاب شباب وكل اللى عايزين يعملوا بيعملوا فنانين بيرسموا بيتعروا بيحبوا بيمارسوا بيعاشروا كل شئ مباح ياااااااااه صعب جداااااااا الاحساس ده انك بتعمل كل حاجة وبعدين بتتحول من النقيض الى النقيض وبتبعد عن كل اللى حواليك حتى اللى بتحبه تخبط داخلى بدرجة فظيعه

المهم فى النهايه عشان مش عايزة احرق الفيلم الولد طبعا واجه تخبطات كتيرة لحد ما خلص الخمس سنوات بتاعه الكليه لكن فى الاخر صمم على مبادئه بغض النظر انه ده هيخسره حاجات كتير ومستقبل هوا يستحقه بس المهم انه مبادئه متمسك بيها

والناس من حواليه رجعوا ليه تانى والدته والبنت اللى بيحبها وبتحبه بصدق

على الرغم ان اللى بيمثل فيه مجموعه شباب متعرفهمش لكن اثروا فيا جدااااااااااا واتأثرت بالفيلم لدرجه خلتنى ابكى بشده

اولا: لما بيكون الانسان مش عارف هوا مين او هيعمل ايه بيلجأ لربنا وبيتكلم وياه بصراحه ووضوح او عايز يكلم ربنا او يصارحه فى حاجة بتكون من جواه مش هيعرف يتكلم وياها مع بشر زى ما الولد كان بيعمل فى الفيلم بالظبط

ثانيا الفن شئ جمالى عمر ما كان الفن مقياسه بالعرى زمان فى افلام الابيض والاسود لو تفتكروا لما بيكون فيه مثلا مغنى زى فريد او عبد الوهاب بيأدى الاغنيه بتاعته فى الفيلم وفيه اسكتش وفريق وياه ما هما كانوا لابسين ومش لابسين بس عمر فيه حد علق على ده معتقدش عشان التركيز على الفنان نفسه وحسه واحساسك بيه كان صوت عبد الوهاب او فريد او عبدالحليم بياخدك بعيد جداااااااااااا محدش كان بيلتفت فى الناس اللى بيرقصوا وراهم دول لابسين ايه

الفن شئ محترم حاجة لازمه فى حياتنا لكن للاسف التيار عكس كدة وعايزين الناس تفكر فى غير كدة ونعلم الشباب او منعلمهمش زى ما الفيلم عملوا بدعوى انهم بنوا نفسهم بنفسهم فلفسه ساذجه وبايخه

الحب لازم يكون موجوده فى حياتنا ونمارسه بحب واحترام لكن لما بيزيد وبنفقد السيطرة عليه بيكون شئ صعب جداااااااااااااااااا زى بالظبط احساس البنت انها بتمارس حاجة ربنا هيعاقبها عليها مع انها متاكدة من حبيبها واتخطبوا لبعضهم وكل شئ تمامبس الضمير الحى اللى بيكون جوا الانسان هوا اللى بيخليه يفكر لأن هوا الرادع عن ملذتنا

ثالثا الاول لما الولد ركب ويا اصحابه المركب وقالهم عايز اطلع فوق عند النافوه عشان نفسى ابص المنظر من فوق سابوه ومشيوا وسخروا منه فى آخر الفيلم عملوا نفس الرحله وطلب نفس الطلب بس المرة دية اتحايلوا عليه عشان يفضلوا مستنينه ومش عايزين يسيبوه ويمشيوا يمكن عشان ابتدوا يفهموا الحياة صح او يفهموا صاحبهم هوا صح

رابعا صعب جدا ان الانسان من جواه بيعيش كل الوان الحياة ولما بيلاقى نفسه مرة واحدة بقى فى مسئوليه بجد ومسئول زى الولد اللى بيحب البنات جداااا وفضل يحب فى بنت وبيعيش وياها لحد ما انجب ولد هوا من جواه مش عايز مسئوليه ووجع دماغ بس لما قعد وفكر وياه نفسه حس ان لسه حاسه الانسان جواه وان اللى هيتولد ده ابنه من صلبه بغض النظر بقى ان ده جواز عرفى ولا زفت ولا علاقه وخلاص بس للاسف الاحساس جه متاخر اووووووى لأن الام بعد ما ولدت وشاف المولود وفرح بيه سافرت بيه وهاجرت بيه بره لالمانيا

يااااااااااااااااه طب مكنش من الاول ليه ولا الشيطان كان هوا المتحكم من الاول فى الحياه

خامسا حاجة احنا بنعيشها دلوقت او بمعنى اصح بتعيشها اغلب البنات البنت بتلبس اللى بتلبسه وبتعمل اللى عايزاه انا طبعا بقصد فئه معينه وبعدين من كتر التخبط والضغوط والنفسيه وكلام مشايخ يمين وشمال وشرق وغرب لقت نفسها انها بتعمل حاجة حرام واللى بتدرسه حرام فى حرام فا بتعمل ايه انتقبت وبعدت عن القسم اللى فيه وحولت حتى لو ده مش بتحبه بس هتجاهد وبعدين فضلت شوية على كدة وبعدين رجعت اسخم من الاول لأنها هيا مش عارفه هيا عايزة ايه بالظبط احساس صعب جدااااااااا محتاجين نقف قدامه كتيييير اوووووووى

سادسا الموديل اللى كان فنان زمان وفشل اثناء الدارسه وخسر نفسه دية رساله ان اللى هيستسلم هيخسر نفسه زى الراجل ده الشخصيه اللى مثلها الفنان القدير سعيد صالح دور صغير وبسيط اه بس بجد فيه معانى كتييييييره

سابعا ابحث عن نفسك ومتتخلاش عن احلامك ولا طموحاتك بس بالطريق الدوغرى الصح لا مش دوغرى وصح يبقى بلاش منه زى بالظبط الولد اللى فضل خمس سنين مرماطون للدكاترة والمعيدين عشان يضمن انه يكون المعيد وفى الاخر مبقاش معيد بقى حاجة تانية فى حين ان الشاب التانى بطل الفيلم تخلى عن انه يكون معيد مش مهم المهم انه يوصل رساله لاساتذته من خلال فنه وهوا المطلوب اثباته

ثامنا دكتور الجامعه اللى بيستبيح لنفسه ان الطلبه تشتغل عنده ويشغلهم مقابل اجر زهيد بالمقارنه باللى بياخده عشان يرسموا لوحات وينسخ عليها اسمه ياااه جره قلم انهت كل شئ

والمعيده التى لا تفقه اى شئ فى الفن غير انها بانوثتها وصلت الى ما كانت تصبو اليه.

بجدبجد محتاجين تكاتف ووقفه جامدة عشان احنا الشباب وعشان الشباب اللى جاى كفاية تحطيم اكتر من كدة وكفايه انحطاط فى المستوى الاخلاقى كل واحد بيدور على مصلحته والبقاء للاقوى وكل واحد وواسطته بس فى النهايه ربنا فوق الكل موجود

اللى محتاج حاجة او حاسس بازمه يرفع راسه لفوق ويقول يارب واتكلم براحتك عشان ربنا سامعنا وشايفنا وحاسس بينا

وخلى كل حاجة فى حياتنا

بالالوان الطبيعيه عشان نعيشها صح

يا ريت تتفرجوا على الفيلم ومش لازم سينما غاليه ولا يحزنون شوفوا سينما معقوله فى اقرب حاجة لسكنكوا وابقوا قولوا ايه رايكم

معلش طولت عليكم

بس للحديث

......

.....

.....

بقي